Explore the art of blogging
Theology - Blog Posts
To people who know the 💫Bible💫, can you explain to my little atheist brain if, at any point, it is said that God is the nice one.
Because, from what I know of the book, God :
- acted as a f-ing terrorist in Egypt (killed the farm animals, the croos, the water of the Nile, created a plague and Then, killed all the firstborns, like... are they not all also God's creation at the same level than the hebrew ?)
- asked Abraham to sacrifice his son just to see if he would do it (bro WTF ?!)
- destroyed all life except what was on the arch during the big rain/inundation
- created Adam and Eve with reproductive organs and then ban them from their world just because they used them
- impregnate a young girl/woman (first wtf) to have with her a prophet son whose destiny is to be tortured and killed to expiate the sins of humanity (second wtf)
I'm sure there is a lot of other examples but that is all I can think now.
So... is there a moment like at the beginning where it is said that God is the good guy and y'all just accepted it or did you choose them over everything without a clear indication ? If so, why ?!
Like all they seem to do is horrible thing for selfish reason, so please explain how it is the epitome of a good creator ?
Turning conventional restrooms into coed bathrooms is not a sin against the Christian God. And, assuming that there will be men who just say they identify as women merely to get inside a woman's bathroom is ridiculous, and that devalues the experience of those who actually identify unconventionally.
Maybe instead of putting so much emphasis on only two genders, male and female, we instead reinterpret our core beliefs to embrace masculine and feminine energy, and souls, as opposed to male and female bodies.
Maybe it's time to address why traditional Christians are so overly obsessed with sex and gender and purity. As well as why traditional Christians are overly obsessed with sin, and do not give notice to the essence of connection and love that can bring humanity together for the greater good as a whole as opposed to an "us vs them" mentality of the "haves and have nots," the straight and the unconventional; the dualism that has oversaturated the minds of traditional Christians to the point that they can't even accept that there has always been more than two genders, Middlesex people and eunuchs, and other outcasts that have been in our societies as long as humans have been around.
Maybe we ask ourselves why we believe what we believe, why are we not open to expanding our beliefs outside of the traditional walls we've been raised in? Why is it so hard for us to understand that people are people, and it's been those who are judgmental that have excluded outcasts such as LGBTQ+ & gender non-conforming people. Is being a beloved child of God an exclusive opportunity reserved only for those who are perfect in Christ? Newsflash, no human is perfect, we all have cast stones at others to move the spotlight off of our own missed marks and insecurities. We project all over each other all the time.
If you're a traditional Christian, I challenge you to challenge your beliefs. Ask yourself why you believe what you do, without referencing something you've been told or heard someone else say. When that happens and you can legitimately defend your stances on traditional Christianity, I'd love to have a conversation about hot topics such as trans rights, LGBTQ+ rights, equity and equality of BIPOC and Native Americans, and all marginalized groups. I'd like to talk about socialism versus capitalism and the influence of religion on our politics. We need to be having conversations with people we do not agree with, and not only that, we all need to be open to learning something uncomfortable, challenging to our own beliefs, and have the ability to open our minds to other cultures and ways of life. Just a thought
A Wise Judge
Dr Theophilus Parsons (1797 - 1882)
A Massachusetts judge has decided that a husband may open his wife's letters, on the ground (so often and so tersely stated by Mr. Theophilus Parsons, of Cambridge) that “the husband and the wife are one, and the husband is that one!”
From “The American Joe Miller”, 1865.
Один судья в Массачусетсе, обосновывая своё заключение, что муж имеет полное право вскрывать корреспонденцию супруги, привёл лаконичное изречение доктора Теофилуса Парсонса из Кембриджа: «Муж и жена есть одно целое; при том муж — то самое „одно“ и есть!»
© Перевод
okay I apologize to any Christians, I hope this isn’t offensive but I can’t stop thinking about it 😭
so you know how Christianity is semi-canon in the downfall timeline? Yeah- how would that work???
Christianity exists on Earth because of a long and complicated collision of history and pagan stories and then the death and resurrection of Jesus, a Jewish middle eastern man who was trying to defend his people against Roman oppressors. i know reasonably that Nintendo might’ve not expected that the Zelda series would take off so much so they probably put in some Christian iconology bc the Catholic aesthetic is kind of popular in Japan. It shows up a lot in anime too.
but now there’s a canon religion the series follows with a couple of goddess 😭
my only reasoning is that the Hyrule Christians believe that God is all powerful and that maybe Hylia, Din, Farore, Nayru are either angels or saints? More Catholic I guess
and maybe the hero of Time would be a Jesus figure?? His birth COULD be immaculate, we don’t know his parents. maybe Christianity comes from Calatia? Hylia I think only focuses on Hyrule??
in the Linked Universe I don’t personally head canon Hyrule or Legend to be catholic BUT. I think it would be really funny if they were
Legend calling Hylia a false prophet 😭
Hyrule holding up his cross like: “I prayed to God and now I can see moas”
If Time is downfall Jesus I think they would both probably have a spiritual crisis depending on how devout they both are 😭
also Legend just REALLY gives me Catholic guilt vibes.
When I was a kid my grandmother would have me recite the “Now I Lay Me Down To Sleep” prayer which terrified me as a kid 😮💨 I feel like Hyrule would recite it every night and it would kind of just unsettle the chain.
PLEASE. Please tell me if anybody has thought the same or has thoughts on how it would work. This has been plaguing my mind
I’m sorry Christians
This is just all wrong.
Frist, in Biblical Hebrew the ending 'im' (ימ) is MASCULINE plural. Which could be its own discussion but the Scholarship is split so I won't go into that here.
Second, the word Elohim (אלהימ) is not "the name for the creative power in Genesis" it is a noun meaning 'god' or 'gods' and can refer to either the God of the Hebrews or false gods. It appears continuously in the Old Testament not just Genesis.
Thirdly, YHWH (יהןה) IS the name of God. And it doesn't appear much later it appears in Genesis 2 (and there are some suggestions as to why these chapters use different words for God but that's a different post).
'Al Shaddai' is actually 'el Shaddai' (אל שדד) the 'el' coming from 'elohim' and it means 'God Almighty'. While it does come later it is not a name for the God of the Bible.
The origin of the word Jehovah is very long but basically Jewish people would not say YHWH out loud and so would substitute the word 'adonai' (אדני) which means 'Lord' or 'Master' and can also refer to humans. Jehovah comes from the Latin of the Hebrew word that is produced when you take the vowels of 'adonai' and place them over the Hebrew letters YHWH. It is not a "mispronunciation" it is an evolution of a reading tradition.
(Edit: added tags.)
THE BOOKS OF JACOB by OLGA TOKARCZUK (REVIEW)
quickly: it’s a jewish cult in 1700’s poland (an astral traveling matriarch accidentally floating above all of existence / a man who prides himself on being no one and knowing nothing, a simpleton, yet attracts followers from all over / prophetesses who see prophecies fulfilled / sects that are cults that are sects that are cults / a security detail made entirely of women).
this book is as long as life, and just as monotonous, which is what makes it all the more enriching. it is truly a world and a time, encapsulated in 961 pages. it is a true story, with a thin glaze of magical realism drizzled on top. it reads like the bible (or should i say the Torah), slow, dry, and impactful. it is crowded, like a city street during lunch hour, but if you follow Yente and Jacob through the story, you’ll never get lost.
★ ★ ★ ★ ★
more thoughts: SPOILERS!
Some personal context… this is the first Big Book I’ve read since reading Infinite Jest back in like 2015. I’ve read a handful of books randomly from 2016-2022, going years sometimes without reading a full book. I was gifted a set of Goosebumps books by a friend last Christmas and the nostalgia inspired me to get reading again.
I went from Goosebumps to Fear Street to some brilliant new fiction (Sacrificio by Ernesto Mestre-Reed, The Boatman’s Daughter and The Hollow Kind by Andy Davidson). THE BOOKS OF JACOB is the longest book I’ve read in years, and it was almost nothing I thought it would be. After the delicious but “short” novels I’d been reading lately, I was craving the truly immersive feeling of that could only be captured in a 900+ page book.
The synopsis excited me immediately: JEWISH CULT IN 1700s POLAND! BASED ON A TRUE STORY!
Now by no means do I have any serious education of Jewish culture. I’ve watched movies, read some books, but I am not versed. However, with the level and detail of writing that Tokarczuk achieves in this work (much of it based on fact), it made real some of the things that only existed in my mind as fragments of information.
The entire story is broken up into books, books are broken up into chapters, and chapters each have their own subsections. Most of these subsections are prose, some are letters, and others are ‘scraps’ or behind-the-scenes moments captured by Nahmen, Jacob’s most faithful follower.
THE BOOK OF FOG, is the opener. It sets the scene and introduces you to a network of characters that Jacob will soon be at the center of.
THE BOOK OF SAND, sees families start to form, and Yente turns into a goddess of the air as she astral travels through time and space. Jacob is introduced and we see his travels (culturally and geographically). His followers witness ‘the great spirit’ descending into him, causing his entire body to shed. This book is filled with miraculous stories and acts.
THE BOOK OF THE ROAD, sees Jacob leading his followers into a new land, and initiating some of his followers by secret rituals. Their practices make them enemies of local Jews and they are soon pursued by The State. Jews issue curses against them, and Jacob sends curses back.
THE BOOK OF THE COMET, sees a comet that appears, with many seeing it as an auger of end times. More rituals. The Shekinah, feminine goddess, is witnessed descending into a gold statue, plague erupts, and Jacob and his followers are held for questioning in regards to their religious practices, eventually banishing him to prison in a monastery. This is where Jacob starts to fray.
THE BOOK OF METAL AND SULFER (my personal favorite for some reason?), sees Jacob sent to prison, yet his followers still cling to him, setting up a village around him. They all wait for the Shekinah to appear from a painting in the church monastery where he is being held. Jacob is ill, a lot, getting older and losing his glow. He is not himself sometimes. Eventually, war breaks out, giving Jacob an opportunity to negotiate his freedom.
THE BOOK OF THE DISTANT COUNTRY, Jacob once again enters a new land, lord of a castle now, where he lives on the lower floors as an old ailing man. The toll of prison manifests in his body. His practices alarm some and enamor others. This book sees the death of Jacob.
THE BOOK OF NAMES, is almost a denouement, biblical style, rife with anecdotes of the deaths of Jacob’s closest followers, and some of their children. Yente, the goddess, closes the story from high above us, somewhere in the afterlife.
In all, I was moved by the beautiful lacing of Jewish lore and mythology throughout the story. I found Jacob to be repulsive, arrogant, wise, contradictory, and ridiculous. Not much different from today’s cult leaders. He eventually endures that long hard ego death that only the body can devise. Throughout the story we see women who guard the knowledge of paternity, all women guards, Yente who knows all, Hayah the Prophetess who sees all, the holy trinity’s fourth part—the great divine feminine, and so on. I found the magic of the feminine, the resistance to “tradition”, and the movement of a people, to be incredible to read about.
I understand and sympathize with those who say they couldn’t read past the first half and were confused and lost in the sea of characters, especially when the main characters decide to switch names mid-story.
A SECRET: There are really only two names to keep up with in the story. Yente, and Jacob. Yente is easy to remember… she is Jacob’s grandmother, and she is also the sky, the wind, the air, and the ether. She is everywhere at all times, at any time, like God. So it’s hard to lose her in the story. Then there’s Jacob. The star upon which all other stars orbit and constellate. If you watch them throughout the pages, all others move around him, forming the loose, lingering, and prescient story arc that only life can form. Everyone else can be identified by their actions.
I don’t doubt, sometimes, that I may not make it, among the chosen ones, the steadfast, the unwavering, the ones who stood firm against sin.
But still, I try. And my trying will only cease the day He has fated my end. Perhaps by then, I will have earned my passage to the joys and everlastings of His promise.
I still hope. I still see the possibility. I still long to be part of that eventuality, in the land where milk and honey flow.
Now, if you cannot prove to me that science solely exists on its own,
please let me believe my God in peace.
For all your knowledge, inventions, discoveries might as well be duplications of what God already created in the beginning.
Tell me something new— something beyond the CHATGPT that thinks like a man, replies like a man, and relies solely on the knowledge of man, a creation of God.
So let me have my God, while you perfect your machines.
Being a queer Christian is like being attacked from all perspectives. Like, yes, historically Christians are terrible, but I'm still queer. I'm still trans. I'm still me.
I understand that Christians are quite rude, but I'm not them. I'm faithful, or, I try to be. I'm very sorry that religion has hurt you, it is supposed to be safe, loving, caring, not harmful, and people have tarnished it, and yes, for that I'm sorry. But I'm still queer.
I constantly have to defend my faith, explain everything, and STILL get told I'm not a true Christian.
I constantly have to defend my own transness, my own gayness, and I'm still told I'm not truly trans, not truly gay. I am.
I have spent MONTHS begging for God to change me, even though it wasn't a mistake, nothing to change. I have questioned everything, been put in so much danger from BOTH sides.
People LOVE to DM me, come up to me, harass me, asking me private questions to "change me". Hell, it gets blamed on my own traumas.
I am gay. I am Christian. I'm also trans. I'm not going anywhere, so deal with it and stop attacking me for just existing.
What if God was an agender aromantic asexual aplatonic entity
Click for Etsy Shop and Get Your Live Tulsi Plant <3
"Do not leave me, for without you, I do not exist"
~ Andal
Andal amman, the great tamil bhakti poetess is one of my inspirations for madhurya bhava after Meerabai, she's the one who gets it!
Lord Ranganatha of Srirangam married Andal, who then merged with his idol. This divine marriage is celebrated annually.
This so romantic 💕TvT
Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες, Ιδεολογίες, Αποδοχή μιας άλλης Θρησκείας, Προσηλυτισμός και Πολυπολιτισμικότητα
Περιεχόμενα
Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες
Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων
Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών
Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα
Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες
Επίλογος
Α. Πνευματικότητα, Θρησκείες, Θεολογίες και Ιδεολογίες
Οι δρόμοι του Ανθρώπου προς τον Θεό είναι άπειροι. Το ίδιο άτομο μπορεί να διέλθει πολλούς διαφορετικούς δρόμους στην πορεία του προς τον Θεό. Οι γνωστές ιστορικές θρησκείες αποτελούν -στην αρχή τους- προσπάθειες ένταξης της κοινωνίας σε δρόμους που οδηγούν στον Θεό. Αλλά πολύ συχνά οι πίστεις αλλοιώθηκαν, τα κηρύγματα παραχαράχθηκαν, και το αρχικό νόημα των θρησκειών εξαφανίστηκε. Αυτό μάλιστα φαίνεται στον πολιτισμό των εθνών ο οποίος αποτελεί την κοίτη από όπου προέρχονται οι θρησκείες, ενώ παράλληλα διαμορφώνεται και από αυτές, καθώς και από την εξέλιξη ή φθορά τους.
Και ενώ η πορεία προς τον Θεό αποτελεί αυτό το οποίο καλούμε πνευματικότητα (spirituality), η απόπειρα ερμηνείας της θρησκείας δημιουργεί μία όλως διαφορετική οντότητα, την θεολογία. Συχνά-πυκνά, η θεολογία αλλοιώνει την θρησκεία, την οποία υποτίθεται ότι ερμηνεύει, και ακόμη συχνώτερα στρέφεται εναντίον όλων όσοι αφοσιώνονται στην πνευματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή η πνευματικότητα δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο παρά μόνον στον βαθμό της ύπαρξης ενός οργανωμένου κύκλου πιστών αφοσιωμένων στην μύηση και στην εξάσκηση πάνω στους δρόμους της ανθρώπινης πορείας προς τον Θεό. Και ενώ η θρησκεία επιχειρεί να καταστήσει την πνευματικότητα σεβαστή, ελκυστική, αποδεκτή, προσιτή και εφικτή για όλους, η θεολογία κατά κανόνα σκοτώνει την πενυματικότητα.
Αυτό συμβαίνει επειδή η θεολογία, ως απόλυτα κοινωνικό φαινόμενο εξαιτίας της λειτουργικότητάς της να εξηγήσει την θρησκεία, συνιστά κατά κανόνα έκφραση ανθρώπινου συλλογισμού, άχρηστου στοχασμού, αχρείαστης σκέψης, υλι(στι)κής πρόσληψης, λαθεμένης κατανόησης (της θρησκείας), άγονης επιχειρηματολογίας, και ντε φάκτο προκαταδικασμένης ορθολογιστικής προσέγγισης. Όλα αυτά στρέφονται κατά της πνευματικότητας.
Ο Θεός δεν προσεγγίζεται ορθολογικά, επειδή ο ορθολογισμός, ή απλά η ανθρώπινη λογική, είναι τμήμα της Πτώσης του Ανθρώπου, και συνεπώς ο αρχικός άνθρωπος ήταν ασυγκρίτως υπεράνω των αχρήστων στο Ψυχικό Σύμπαν εννοιών, λειτουργιών και συνθηκών της 'γλώσσας', της 'γραφής', της 'σκέψης', της 'λογικής', καθώς και της κοινωνίας'. Η δε ψυχική κοινότητα είναι ολότελα διαφορετική της γνωστής υλικής.
Ναι, βεβαίως και υπήρξαν ιερά βιβλία σε πολλές θρησκείες, αλλά σύμφωνα με όλες τις θρησκείες δεν υπήρξε κανένα ιερό βιβλίο πριν από την Πτώση του Ανθρώπου. Τα ιερά βιβλία, όπως και τα κηρύγματα των Προφητών, είναι κλήσεις για επαναφορά στον αρχικό Κώδικα της Δημιουργίας, ο οποίος ήταν έμφυτος στον Αδάμ: αυτόν ακριβώς αποκαλούμε 'Ηθική'. Για κάθε άνθρωπο, δεν υπάρχει Ζωή χωρίς Ηθική. Αν πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να υπάρχουν χωρίς Ηθική, αυτή και μόνον η εικασία τους καθιστά ζωντανούς-νεκρούς – ζόμπι.
Αργά αλλά σταθερά, οι θεολογίες -ως παρασιτικά φυτά- κουκούλωσαν τις θρησκείες και έπνιξαν την πνευματικότητα. Ένα τέτοιο παράδειγμα στον χώρο του Ισλάμ είναι η απαγόρευση του τάγματος των Μπεκτασήδων στην δεκαετία του 1820 κατόπιν της επιμονής των περί τον σουλτάνο θεολόγων. Καθώς αυτό το βαθειά αντι-ισλαμικό μέτρο υλοποιήθηκε παράλληλα με την ακόμη πιο καταστροφική απόφαση σχετικά με την κατάργηση του στρατιωτικού σώματος των Γενιτσάρων, η καταρρέουσα από τους κρετίνους ιμάμηδες και τους ηλίθιους σεϊχουλισλάμηδες Οθωμανική Αυτοκρατορία οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια προς εξαφάνισιν. Και όντως αυτό έτσι συνέβηκε.
Ακόμη χειρότερα, η άνοδος στην εξουσία εγκληματικών σατανιστικών οργανώσεων στην Δυτική Ευρώπη του 15ου αιώνα, ο εκ μέρους τους έλεγχος της εκεί εξουσίας, και στην συνέχεια, η αποικιοκρατική κατάκτηση του κόσμου απετέλεσαν ένα συθέμελο κτύπημα εναντίον όλων των πολιτισμών, των αυτοκρατοριών, των θρησκειών και των κατά τόπους μυστικών οργανώσεων που συγκέντρωναν ακόμη σημαντικό αριθμό μυστών και ψυχικών ασκητών. Η δυτική αποικιοκρατία επέβαλε σχεδόν παντού την σατανική πνευματικότητα, τον θρησκευτικό προσηλυτισμό και τις συνεπακόλουθες διαιρέσεις, καθώς και τοπικές εξουσίες που, όντας δουλικές προς τους Δυτικούς, εργάζονταν για την καταστροφή των χωρών και των ομοεθνών τους.
Καθώς στην Δυτική Ευρώπη, άθλιες και άχρηστες θεωρίες, διεστραμμένες σκέψεις, ανοησίες ταμπελισμένες ως "φιλοσοφίες", και παρανοϊκά θεωρητικά συστήματα ετοιμάζονταν και διαδίδονταν με παγκοσμίως καταστρεπτικό σκοπό, οι ακαδημαϊκές ελίτ των αποικιοκρατών με σκοπό την επιβολή τους έδωσαν μεγάλη σημασία στο να μετατρέψουν συστηματικά τα κατά τόπους χείριστα θεολογικά συστήματα σε απλά ιδεολογήματα ώστε να τραβήξουν όλους τους εκεί πιστούς ακόμη πιο μακριά από την πνευματικότητα, την ηθική, την θρησκεία, την λαϊκή θρησκεία, την παράδοση, και την όλη παιδεία τους. Έτσι, βαθμιαία σβύστηκε η μη σατανική πνευματικότητα και ξέφτισαν όλες οι θρησκείες – με μικρή ίσως εξαίρεση εκείνες των πλέον μικρών και απόμακρων εθνών των οποίων το δύσβατο της γης χρησίμευσε ως ασπίδα κατά της αποικιοκρατίας, των άθλιων δυτικών ιδεολογημάτων, και του απάνθρωπου, διεστραμμένου μοντερνισμού.
Οπότε, σήμερα (ήδη από τα τέλη του 18ου, τις αρχές του 19ου αιώνα, και τις απαρχές της αγγλο-γαλλικής αποικιοκρατίας), όποιος αποδέχεται ή προσχωρεί σε μία άλλη θρησκεία, ουσιαστικά πιστεύει ένα ιδεολόγημα του οποίου το σημείο αναφοράς είναι η θρησκεία, την οποία ο νεοφώτιστος νομίζει ότι ευαγγελίζεται. Το αφήγημα της θρησκείας μπορεί να παραμένει το ίδιο, η θεολογική προσέγγιση μπορεί να είναι η ίδια, αλλά το όλο σύνολο έχει ιδεολογικοποιηθεί, κάτι που αυτόματα σημαίνει 'δυτικοποιηθεί'. Έτσι, το πραγματικό νόημα και η αληθινή αίσθηση της υποκείμενης θρησκείας έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί. Μόνον όποιος ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο της ανασύστασης της θρησκείας στην οποία έχει προσχωρήσει μπορεί να αντιληφθεί πόσο διαφορετικός ήταν ένας Ιουδαίος των χρόνων του Μαϊμονίδη (1138-1204), ένας χριστιανός της εποχής του Μιχαήλ Ψελλού (1018-1078), και ένας μουσουλμάνος του καιρού του Νεζαμί Γκαντζεβί (1141-1209) από τους συγχρόνους ομολόγους τους.
Β. Αποδοχή μιας άλλης θρησκείας και δράση προσηλύτων
Βεβαίως, καμμία κοινωνική κατάσταση δεν προκαθορίζει αναγκαστικά την πορεία ενός ανθρώπου προς τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί που επηρεάζονται από κοινωνικές περιστάσεις, οπότε ψυχικώς είναι νεκροί, και υπάρχουν πολλοί που ακούνε το κάλεσμα για την μόνη υπαρκτή πραγματικότητα: το ψυχικό σύμπαν. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αλλάζει θρήσκευμα ποικίλει. Είναι προτιμώτερο να δεχθούμε ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί μία ξεχωριστή και μεμονωμένη περίσταση, παρά να αποπειραθούμε να κατηγοριοποιήσουμε σαν να ήμασταν θεράποντες της ολότελα ανύπαρκτης ψευδο-επιστήμης της 'κοινωνιολογίας'.
Έτσι, για να δώσω απλώς μερικά παραδείγματα, μπορεί κάποιος να ακούσει ένα εσωτερικό (ψυχικό) κάλεσμα και να βρει τις αρχές και τα διδάγματα μιας θρησκείας εγγύτερα στην προσωπικότητά του, απορρίπτοντας έτσι την πίστη την οποία πιο πριν επρέσβευε, και μπορεί κάποιος άλλος να απορρίψει την θρησκεία του για ιστορικούς λόγους, αντιλαμβανόμενος ότι αποτελεί αλλοίωση ενός αρχικώς σωστού κηρύγματος, και αργότερα να αποδεχθεί μίαν άλλη, επειδή την ερμηνεύει ως την ορθή συνέχεια ενός διαχρονικού κηρύγματος αφοσίωσης στον Θεό.
Επίσης ποικίλει ιδιαίτερα και η δράση δύο νεοφώτιστων σε μία θρησκεία άλλη από εκείνη των προγόνων τους. Κάποιος μπορεί να θελήσει να δει την νέα θρησκεία του στις πραγματικές διαστάσεις της, δηλαδή ως ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο συμπεριλαμβάνει όχι μόνον την σχετική πνευματικότητα, μυστικισμό, λατρεία, ηθική, αρχές και αξίες, αλλά και την λαϊκή θρησκεία, τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την αρχιτεκτονική, όπως επίσης και το σχετικό φιλοσοφικό σύστημα συμπεριφοράς, και έτσι να καταλάβει την ιστορική πραγματικότητα της εν λόγω θρησκείας ασυγκρίτως καλλίτερα ακόμη και από τους προύχοντες και τους αξιωματούχους της θρησκείας αυτής. Κάποιος άλλος μπορεί να αρκεστεί στην απλή ανάγνωση, μελέτη και αποδοχή των ιερών κειμένων της νέας θρησκείας του, να αποδεχθεί μία από τις αρκετές υπαρκτές θεολογικές ερμηνείες τους, και να θεωρήσει υποχρέωσή του να καταστήσει την νέα θρησκεία του γνωστή σε πολλούς άλλους που δεν την γνωρίζουν.
Μία θρησκεία δεν είναι θρησκεία, αν δεν διεκδικήσει την αποκλειστικότητα στην σωτηρία για όλους τους ανθρώπους, αλλά ποτέ ένα αρχικό κήρυγμα ή σύστημα ψυχικών-ηθικών αξιών, από το οποίο έχει προκύψει μία θρησκεία, δεν διεκδίκησε κάτι τέτοιο ειμή μόνον στις αρχικές κοινωνίες μέχρι τον Κατακλυσμό. Αλλά εκεί επρόκειτο για μία γενικευμένη αντιπαράθεση ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Ούτε ο Μωϋσής, ούτε ο Ιωνάς, ούτε ο Ιησούς, ούτε ο Μωάμεθ μπορούσαν άλλωστε να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα, δεδομένου ότι όλοι τους εμφαντικά ανάγονταν και συχνά αναφέρονταν σε πρότερα κηρύγματα και μορφές μονοθεϊστικής πίστης. Ασφαλώς και απεσαφήνισαν ότι υπάρχει μία διαρκής αποκλειστικότητα, αλλά αυτή αφορά τον ορθό δρόμο προς τον Θεό. Ο δρόμος αυτός όμως παρέχει απέραντη ποικιλία πορειών...
Τίποτα δεν αποδεικνύει την αλήθεια του πρότερου ισχυρισμού μου περί μετατροπής όλων των θρησκειών σε ιδεολόγίες μέσα στα πλαίσια των συγχρόνων κοινωνιών (οι οποίες είναι σχεδόν όλες παράγωγα αποικιοκρατίας) καλλίτερα από το γεγονός ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι αποδέχονται μία άλλη 'θρησκεία' (διάβαζε: 'ιδεολογία'), επιδιώκουν συχνά να προσηλυτίσουν και άλλους στην θρησκεία αυτή. Αυτό είναι συμπεριφορά οπαδού ιδεολογίας και μάλιστα πολιτικής αλλά όχι πιστού θρησκείας.
Γ. Εγκλήματα προσηλυτιστών
Ως λέξη ο 'προσηλυτισμός' δεν έχει παντού και πάντοτε το ίδιο νόημα. Προσήλυτος δεν είναι ο 'προσηλυτισμένος' αλλά ο νεοφώτιστος, δηλαδή ο προσ-ερχόμενος (από το 'έρχομαι' στον παρακείμενο: 'ελήλυθα') σε μία θρησκεία. Κατά κανόνα, στα δυτικά κράτη, ο προσηλυτισμός, δηλαδή η εκ μέρους ενός πιστού προσέλκυση ενός άλλου ατόμου σε μία θρησκεία διαφορετική της δικής του, απαγορεύεται. Με δεδομένο ότι οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και κράτη είναι άθλιοι εσμοί ψεύδους, υποκρισίας και διαστροφής, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι αποικιοκράτες όπως οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί απαγορεύουν στους άλλους να κάνουν ό,τι συνεχώς και αδιαλείπτως οι ίδιοι επιχειρούν. Η ιστορία των δήθεν ιεραποστολών είναι ένα έγκλημα εναντίον πολλών αφρικανικών, κυρίως αν και όχι αποκλειστικώς, εθνών.
Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελείται με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Αφρική και αλλού: ο δήθεν εκχριστιανισμός πολλών αφρικανικών εθνών δεν ήταν ποτέ αληθινός. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα άθλιο εκδυτικισμό και με δεδομένο ότι οι ξεπεσμένες, σάπιες σημερινές δυτικές κοινωνίες είναι ολοσχερώς αντίχριστες και απόλυτα αντι-χριστιανικές, ο ψευτο-εκχριστανισμός των Αφρικανών είναι μία μεθοδευμένη πνευματική γενοκτονία. Πολύ πιο κοντά στον Θεό (όπως και αν Τον εννοούσε και Τον επίστευε) θα ήταν μία αφρικανή κοπέλλα στο χωριό ή στον καταυλισμό της, όπου θα παντρευόταν και θα γινόταν μία αξιοσέβαστη μητέρα, παρά 'εκχριστιανισμένη', εκδυτικισμένη, και συνεπώς εκπορνευμένη να ζει μέσα στο αίσχος των προγαμιαίων και εξωγαμιαίων σχέσεων, καθώς και όλων των οικτρώς απανθρώπων ανωμαλιών, δυσλειτουργιών και μολυσματικών ασθενειών της Δύσης.
Πολύ λίγοι υποψιάζονται το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε με τις σατανικές ιεραποστολές των Προτεσταντών (κάθε φυράματος) και των Καθολικών στην Ασία εις βάρος πολλών ανατολικών χριστιανών και κυρίως των Αραμαίων Μονοφυσιτών (ή Μιαφυσιτών, ή Ιακωβιτών), των Αραμαίων Νεστοριανών, των Αρμενίων, των Γεωργιανών, και των Αραμαίων του Μαλαμπάρ (στην Δυτική Ινδία), όπως επίσης και στην Αφρική εναντίον των Κοπτών της Αιγύπτου.
Η αντίχριστη αγγλοσαξωνική χολέρα μισούσε θανάσιμα τον Νεστοριανισμό, επειδή ήταν η πιο αυθεντική μορφή Χριστιανωσύνης η οποία είχε επιβιώσει. Όχι μόνον έστειλαν σατανο-ιεραποστόλους στους τόπους όπου κατοικούσαν πολλές κοινότητες Νεστοριανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στο Ιράν (ως αντίβαρο των εκεί ήδη αφιγμένων Καθολικών σατανο-ιεραποστόλων) αλλά ακόμη ξεσήκωσαν και τους πρώιμους Ουαχαμπιστές ψεευτο-μουσουλμάνους της αραβικής ερήμου, κατά τα χρόνια της εξέγερσής τους εναντίον των Οθωμανών (στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα), προσκαλώντας τους (από τις εγκαταστάσεις-αποικίες τους στην Ινδία) να επιτεθούν ενάντια στους ιστορικούς Νεστοριανούς της Σοκότρα στον Ινδικό Ωκεανό και να τους εξισλαμίσουν. Αυτό ήταν ένα εξίσου αντιχριστιανικό και αντι-ισλαμικό έργο των βρωμερών σατανόψυχων Ουαχαμπιστών.
Η διάδοση μίας θρησκείας δεν μπορεί να γίνεται με στρατιωτικά μέτρα και με σκοτωμούς, όπως κατ' έξοχήν έγινε η επιβολή του ρωμαϊκού χριστιανισμού τον 4ο και 5ο αιώνα, ή ακόμη χειρότερα η βίαιη επικράτηση του σατανικού καθολικισμού στο Μεξικό, στο Περού και σε όλους τους χώρους που κατακτήθηκαν από τους άθλιους, αντίχριστους κονκισταδόρες. Όσοι δυτικοί προπαγανδιστές μιλούν καταδικαστικά εναντίον του Ισλάμ, ως θρησκείας διαδεδομένης με πολεμικές κατακτήσεις,
- πρώτον, αγνοούν εξεπίτηδες ότι πολλά έθνη και χώρες δέχθηκαν το Ισλάμ χωρίς πόλεμο (Υεμένη, Αβησσυνία, Σομαλία, Ανατολική Αφρική, Τουρανοί του Βόλγα, της Ανατολικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας, και της Σιβηρίας, κα),
- δεύτερον, συγκαλύπτουν το καθοριστικό γεγονός ότι οι πραγματικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι περί τον Αλί αποτελούσαν την μόνη παρακαταθήκη του κηρύγματος του Μωάμεθ, δεν συμμετείχαν σε κανένα κατακτητικό πόλεμο, ούτε και νομιμοποίησαν κανένα (στα χρόνια που ο Αλί ιμπν Αμπί Τάλεμπ ήταν χαλίφης έπαυσε κάθε πόλεμος εναντίον 'αλλοθρήσκων'),
- τρίτον, αποσιωπούν τις εκατόμβες των θυμάτων των Ρωμαίων στρατιωτών εναντίον όλων των αρνητών της Χριστιανωσύνης και όλων των δήθεν 'αιρετικών',
- τέταρτον, λησμονούν τα εκατομμύρια των θυμάτων της αποικιοκρατίας,
- πέμπτον, ξεχνούν την υποδειγματική ειρηνική διάδοση του Νεστοριανισμού σε πολλούς και διαφορετικούς λαούς και χώρες στην Ασία (αντίθετα από την οικτρή, εγκληματική διάδοση του ρωμαϊκού χριστιανισμού και μεταγενέστερα των αιρέσεων του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού),
- έκτον, αποκρύπτουν την εντυπωσιακή ειρηνική διάδοση του Μονοφυσιτισμού και της Ορθοδοξίας στην Νοβατία, Μακουρία και Αλόη, δηλαδή στον τεράστιο χώρο του της Νότιας Αιγύπτου και του Σουδάν, και
- έβδομον, δεν παραδειγματίζονται από την πολιτισμένη και ειρηνική διάδοση της Ορθοδοξίας ανάμεσα στους Ρως του Κιέβου και αργότερα στους Ρώσσους της Μόσχας.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πολύ απλά ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το Ισλάμ, ούτε η Χριστιανωσύνη, αλλά από την μία πλευρά, οι ψευτο-μοσυουλμάνοι οι οποίοι θέλουν τάχα 'να επιβάλουν' το (δικό τους λαθεμένο, και συνεπώς όχι το πραγματικό-ιστορικό) Ισλάμ, και από την άλλη πλευρά, οι ψευτο-χριστιανοί της Ρώμης και της Δύσης. Το θέμα είναι ασφαλώς τεράστιο, αλλά θα επιλέξω μία πολύ σημαντική διάσταση για να ολοκληρώσω αυτό το σύντομο εισαγωγικό σχόλιο.
Δ. Αλλαγή θρησκείας, προσηλυτισμός και πολυπολιτισμικότητα
Ακριβώς επειδή μία θρησκεία δεν είναι απλά και μόνον μία ιδεολογία, όπως όλες οι θρησκείες έχουν καταντήσει σήμερα (εξαιτίας της υπονόμευσής τους εκ μέρους των δυτικών αποικιοκρατών), δεν έχει κανένα νόημα ο οποιοσδήποτε προσηλυτισμός. Έγινα μουσουλμάνος το 1992, έχω ζήσει ως μουσουλμάνος για 32 χρόνια, είμαι 67 ετών, έζησα 28 χρόνια ως χριστιανός ορθόδοξος, και για άλλα 7 χρόνια ήμουν ένας άθρησκος πολίτης (επίσημα και με εμφανή δήλωση της θέσης μου αυτής στην αστυνομική μου ταυτότητα/πλην όμως όχι άθεος), αλλά ποτέ μου δεν σκέφθηκα να προσελκύσω κάποιο άλλο άτομο στο Ισλάμ. Ο λόγος είναι πολύ απλός.
Ως ιστορικός θρησκειών, γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν αποσπάται μία θρησκεία από το πολιτιστικό πλαίσιό της μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Δεν υπάρχει θρησκεία χωρίς παιδεία (κουλτούρα) και πολιτισμό, και ο κάθε πολιτισμός διαμορφώνεται γύρω από τις πνευματικές και θρησκευτικές αναζητήσεις και πεποιθήσεις ενός έθνους. Αυτή η κατάσταση δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής. Αυτό έχει τεράστια σημασία. Συνεπώς, παράλληλα με την βαθμιαία εξέλιξη των ερμηνειών της θρησκείας, των πνευματικών αναλογισμών, των ψυχικών ασκήσεων, των θεωρητικών συλλογισμών, των ποικίλων λογοτεχνικών εμπνεύσεων, των καλλιτεχνικών επινοήσεων και υλοποιήσεων, ένα έθνος με την πάροδο των αιώνων διαμορφώνει αυτό το οποίο αποκαλείται σήμερα 'πολιτισμική κληρονομιά'. Στο επίκεντρό της ευρίσκονται η πνευματικότητα και η λαϊκή θρησκεία του εν λόγω έθνους. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να βιωθεί σωστά σε ένα περιβάλλον μακριά από τον τόπο του εν λόγω έθνους και της θρησκείας του.
Βεβαίως ένας χριστιανός ορθόδοξος εγκλιματίζεται εύκολα ανάμεσα σε Ρωσσία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία, Αρμενία, Σερβία, Γεωργία, κλπ (παρά τις υπαρκτές διαφορές), όπως και ένας μουσουλμάνος προσαρμόζεται εύκολα ανάμεσα στους Τατάρους, τους Ιρανούς, τους Σομαλούς, και τους Βέρβερους. Αλλά τι νόημα έχει να γίνει κάποιος Ιρλανδός μουσουλμάνος, όταν ήδη η Χριστιανωσύνη τίθεται εκποδών εκεί και σε άλλες δυτικές χώρες;
Και τι νόημα έχει ένας Κετσούα (Quechua) στο Ουανκάγιο (Huancayo) του Περού να γίνει μοσυουλμάνος, αν πρόκειται να συνεχίσει να ζει στον τόπο του για το υπόλοιπο της ζωής του; Η θρησκεία δεν είναι πέντε προσευχές, επτά τσιτάτα, δέκα καίρια σημεία, και ένα κείμενο 6236 στίχων. Αυτή η προσέγγιση οφείλεται στην μετατροπή της θρησκείας σε ιδεολογία. Και τι θα κάνει ο Περουβιανός νεοφώτιστος όταν τελειώσει την ανάγνωση του κεφαλαίου Αλ Μάεντα (المائدة / Η Τράπεζα) και πέσει σε ένα πρόγραμμα περουβιανού τηλεοπτικού καναλιού με μία πορνό ταινία; Το ίδιο ισχύει και για όλους τους μουσουλμάνους οι οποίοι κατοικούν σε δυτικές χώρες. Αν είναι κοσμικοί (secular) όπως οι Τούρκοι κεμαλιστές, δεν θα έχουν κάποιο πρόβλημα. Αλλοιώς, ευρίσκονται αυτόματα σε ένα συγκρουσιακό πλαίσιο όπου δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.
Η σήμερον πολλαπλώς προπαγανδιζόμενη πολυπολιτισμικότητα δεν έχει τίποτα το πρότερον άγνωστον, το νέον ή το καινοφανές, ειμή μόνον για την διαστρεβλωτική προσέγγιση και την παρανοϊκή διαστρέβλωσή της εκ μέρους όσων την επικαλούνται. Πολυπολιτισμικότητα υπήρχε πάντοτε και μάλιστα υπήρχε και εντός της περιφέρειας των ιδιαίτερα διαδεδομένων (σε έκταση) θρησκειών. Ο ιουδαίος Βενιαμίν εκ Τουδέλης (1130-1173), ο χριστιανός Μάρκο Πόλο (1254-1324) και ο μουσουλμάνος Ιμπν Μπατούτα (1304-1369), είχαν την ευκαιρία, ταξιδεύοντας στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, να γνωρίσουν από κοντά πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς και μάλιστα να εντοπίσουν τις διαφορές ιουδαίων, χριστιανών και μουσουλμάνων που ζούσαν σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Στις ημέρες μας αυτό είναι ακόμη πιο εύκολο λόγω των πολλών τεχνολογικών 'κατακτήσεων' και της ευκολίας των μετακινήσεων από την μία ήπειρο σε μία άλλη (ή ακόμη χάρη στο Ιντερνέτ).
Στον σημερινό πολυπολιτισμικό κόσμο, βρίσκει κάποιος μοσυουλμάνους στο Μάλι, χριστιανούς στην Ινδία, βουδιστές στο Θιβέτ της Κίνας, άλλους βουδιστές στο Λάος, άλλους χριστιανούς στην Γεωργία, και άλλους μουσουλμάνους στο Ιράν. Αυτός είναι ο σωστός πολυπολιτισμικός κόσμος ακολουθούμενος από τις μορφωτικές ανταλλαγές και συνεργασίες, εμπορικές εκθέσεις, εκπαιδευτικές γνωριμίες, κοκ. Κάθε άλλη μορφή πολυπολιτισμικότητας είναι εσφαλμένη, αν όχι εντελώς ανώμαλη, διεστραμμένη και εξεπίτηδες επιδιωκόμενη με σκοπό την γενική καταστροφή. Τι νόημα μπορεί να έχει να βρει κάποιος ένα Αλγερινό στην Γαλλία, ένα Τούρκο στην Γερμανία, ένα Τατζίκο στην Ρωσσία, και ένα Σομαλό στην Αγγλία; Κανένας τους δεν θα είναι αυθεντικός, και αν κάποιος έχει διατηρηθεί έτσι, σίγουρα θα νοσταλγεί τον τόπο του και δεν θα είναι ευτυχής στην χώρα όπου κατέληξε είτε παρσυρμένος, είτε εξαναγκασμένος, είτε από δική του θέληση.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, έχει νόημα κάποιος να αλλαξοπιστήσει μόνον αν θελήσει να ζήσει σε μία άλλη χώρα, ή σε πολλές άλλες χώρες, όπου η κυρίαρχη πίστη να είναι η νέα του θρησκεία. Φυσικά αυτό δεν αφορά κράτη με πολλές, διαφορετικές θρησκείες όπως η Ρωσσία, το Ιράν, το Σουδάν, η Αβησσυνία (ψευδώς ονομασμένη Αιθιοπία), η Κένυα, κοκ. Ως ιστορικός θρησκειών και ως πρώην χριστιανός, πρώην άθρησκος, και νυν μουσουλμάνος, αν θα ευρισκόμουν απέναντι σε μία υποθετική περίπτωση συνάντησης με ένα φίλο Μάγια από το Μεξικό, την Γουατεμάλα ή την Ονδούρα, ή με ένα Αϋμάρα από το Περού και την Βολιβία που θα ήθελε να γίνει μουσουλμάνος χωρίς να μετακομίσει σε μία μουσουλμανική χώρα, θα έδινα σαφώς προτεραιότητα στην εκ μέρους μου ανεύρεση και τον εντοπισμό των καθαρά πιο μονοθεϊστικών τάσεων, πίστεων, στοιχείων και παραδόσεων στην πολιτισμική-πνευματική-θρησκευτική του κληρονομιά, καθώς και στην παρουσίαση, ανάλυση, υπογράμμιση, επίκληση, υπόδειξη και ανάδειξή τους στην πίστη και στην κοσμοαντίληψη του υποθετικού συνομιλητή μου.
Ε. Δεν υπάρχει το Ισλάμ ως θρησκεία χωρίς τις ιστορικές ισλαμικές επιστήμες
Πολλοί μουσουλμάνοι θα με ώκτειραν γι' αυτό, αλλά η συμπεριφορά τους αυτή θα ήταν δικό τους λάθος και επιπλέον επικύρωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι σήμερα το Ισλάμ, όπως και όλες οι άλλες 'θρησκείες', δεν είναι πλέον μία θρησκεία (ειμή μόνον σε σπάνιες περιπτώσεις χωρικών και απομακρυσμένων κοινοτήτων), αλλά μία ιδεολογία και μάλιστα μία πολιτική ιδεολογία του συρμού (όπως όλες). Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί με ισλαμικά κριτήρια (και χωρίς την άχρηστη και ανόητη τσιτατολογία που αναίτια παρουσιάζουν όσοι σεΐχηδες και ιμάμηδες λένε ασυναρτησίες) για ποιον λόγο ένας πιστός μιας μονοθεϊστικής θρησκείας, όπως για παράδειγμα η Ουακεφάνα των Ορόμο (45-50 εκ. Κουσιτών της Κατεχόμενης Ορομία, διαιρεμένων ανάμεσα σε Αβησσυνία και Κένυα), δεν χρειάζεται να αποδεχθεί επίσημα το Ισλάμ.
Κατά το Ισλάμ, η έμφυτη θρησκευτική πίστη του Αδάμ ήταν το Ισλάμ, δηλαδή η υποταγή του ανθρώπου στον Θεό. Προφήτες και ιερά βιβλία απεστέλλοντο από τον Θεό σε διάφορους λαούς και έθνη όταν η πίστη τους είχε παρεκκλίνει της αρχικής και αυθεντικής. Συνεπώς, το Ισλάμ, όπως το εκήρυξε ο προφήτης Μωάμεθ, δεν είναι παρά η τελευταία διδασκαλία της ίδιας ακριβώς πίστης-υποταγής στον Θεό και το Κοράνιο είναι το τελευταίο μιας σειράς ιερών βιβλίων αποκαλυφθέντων με Θεία Έμπνευση και Παρέμβαση στον άνθρωπο μέσω απεσταλμένων-προφητών. Έτσι, η ισλαμική θρησκεία αυτόματα εγκαινιάζει την ισλαμική επιστήμη της Ιστορίας, την οποία ανέπτυξαν κορυφαίοι σοφοί και επιστήμονες, συγγραφείς και θεωρητικοί όπως ο Ταμπαρί, ο Αλ Μπαϊρούνι, κοκ.
Όμως, αντίθετα με την ισλαμική επστημονική παράδοση, οι σύγχρονοι ψευτο-μοσυουλμάνοι αποδέχονται στις κίβδηλες θρησκευτικές σχολές τους την δυτική επιστήμη της ιστορίας, αντί να αναπτύξουν και να συνεχίσουν την παραδοσιακή ισλαμική επιστήμη της ιστορίας, η οποία είναι ολότελα διαφορετική. Συνεπώς, για την περίπτωση της απόλυτα μονοθεϊστικής θρησκείας Ουακεφάνα, η οποία κακώς δεν απασχολεί τις ψευτο-θρησκευτικές ισλαμικές σχολές και τα άθλια πανεπιστήμια όλων των μουσουλμανικών χωρών (τα οποία είναι κάκιστα αντίγραφα των δυτικών πανεπιστημίων του υλισμού, του δαρβισνισμού-εξελικτισμού, της αθεΐας και του αγνωστικισμού), σωστοί και καλοπροαίρετοι μουσουλμάνοι ιστορικοί θα πρέπει να αλλάξουν προσέγγιση και στάση, και να την μελετήσουν (και κακώς δεν το έχουν κάνει μέχρι σήμερα) ως μία μορφή Ισλάμ κηρυγμένου στους Κουσίτες προγόνους των σημερινών Ορόμο πριν από το κήρυγμα του προφήτη Μωάμεθ στην Αραβία.
Εναλλακτικά, ένας σύγχρονος μουσουλμάνος ιστορικός, ο οποίος εργάζεται με την μέθοδο των ιστορικών ισλαμικών επιστημών και της ισλαμικής επιστήμης της Ιστορίας, θα μπορεί να εκλάβει την Ουακεφάνα ως ζωντανή συνέχιση του αρχαίου αιγυπτιακού και κουσιτικού (δηλαδή σουδανικού) μονοθεϊσμού, ο οποίος έχει εντοπιστεί σε αρκετές από τις πολλές και διάφορες θρησκείες που αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και το Κους ('Αιθιοπία' σε αρχαία ελληνικά και λατινικά – μία χώρα ολότελα άσχετη από την σύγχρονη Αβησσυνία/Ψευτο-Αιθιοπία) ήδη από την 3η προχριστιανική χιλιετία. Οπότε, δεν έχει κανένα νόημα να θέλει σήμερα ένας Ορόμο (ή άλλος) μουσουλμάνος να προσηλυτίσει ένα Ουακεφάτα (: οπαδό της Ουακεφάνα) Ορόμο στο Ισλάμ.
Ένας επιπλέον λόγος, για τον οποίο η διάθεση προσηλυτισμού μη μουσουλμάνων είναι ισλαμικώς ανόητη αν όχι κάκιστη, είναι ο εξής: αποτελεί βασική ισλαμική θέση ότι ο οποιοσδήποτε πιστός μιας άλλης θρησκείας σε μία άλλη χώρα μπορεί να έχει ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος, χωρίς να το ξέρει – είτε έχει απλά ακουστά περί Ισλάμ, είτε αγονεί την ύπαρξη του ισλαμικού κόσμου ολότελα. Αυτό είναι πολύ φυσικό, επειδή κατά το Ισλάμ, η πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο ήδη από την Δημιουργία και η υποταγή στον Θεό αποτελεί φυσική στάση ζωής. Οπότε, όποια και να είναι η θρησκεία ενός ατόμου, κατά το Ισλάμ, αυτό μπορεί να ζήσει όλη του την ζωή ως μουσουλμάνος χωρίς να το ξέρει και να κερδίσει την αιώνια ζωή, χωρίς να έχει μάθει ούτε μισό στίχο του Κορανίου.
Εξάλλου, δεν υπάρχει ποτέ 'νίκη' μιας θρησκείας, διότι αυτό αποτελεί μία απολύτως επιφανειακή και εξωτερική προσέγγιση των ιστορικών περιστάσεων. Ακόμη και αν έτσι χαρκτηριστεί η κοσμική επιβολή μιας θρησκείας σε ένα κάποιο κράτος (όπως του ρωμαϊκού χριστιανισμού στην Ρώμη και του ομεϋαδικού μουσουλμανισμού στην Δαμασκό), αυτό δεν λέει τίποτα. Αν μία θρησκεία έστω υποθετικά 'επιβληθεί' σε ένα κράτος αλλά οι πιστοί επιτελούν άθλια έργα, νοιάζονται για το υλικό συμφέρον τους, σκοτώνουν όσους ερμηνεύουν διαφορετικά τα ιερά κείμενα, και επίσης προξενούν εμφυλίους πολέμους, αυτό δεν είναι 'νίκη' αλλά 'ήττα' και 'ξεπεσμός' της θρησκείας.
Άλλωστε, τι νόημα έχει να 'νικήσει' και να 'επιβληθεί' σε ένα κράτος μία θρησκεία την οποία οικτρώς παρερμηνεύουν και αλλοιωμένα εφαρμόζουν οι πιστοί της; Αυτό είναι είτε υποκρισία είτε τραγέλαφος! Είναι προτιμώτερη μία βουδιστική χώρα με ηθικούς βουδιστές παρά μία εξισλαμισμένη, πρώην βουδιστική, χώρα με ανήθικους μουσουλμάνους.
Και πως μπορεί να 'νικήσει' ποτέ μία θρησκεία, εφόσον η μόνη πραγματική πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο, δηλαδή μία κατάσταση την οποία όρισε ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχει 'νίκη' του Καλού ή του Κακού, κάθε φορά που ένας άνθρωπος κάνει κάτι το καλό ή κάθε φορά που ένα άτομο επιτελεί κάτι το κακό, αλλά αυτό το συμβάν δεν έχει καμμία σχέση με την όποια θρησκεία πρεσβεύει το συγκεκριμένο άτομο, και ακόμη περισσότερο, αυτό δεν έχει σχέση με το νόημα που έχει η λέξη 'θρησκεία' και το όνομα 'Ισλάμ' κατά το Ισλάμ.
Συνεπώς, αν το τάδε ή το δείνα άτομο αποδέχθηκε το Ισλάμ, ή την Χριστιανωσύνη, ή μία άλλη θρησκεία, αυτό δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι το συγκεκριμένο συμβάν ή η αλλαγή αυτή ήταν κάτι το σημαντικό και απαραίτητο για το εν λόγω άτομο. Άλλωστε, η θρησκεία είναι μία ολότελα προσωπική υπόθεση και δεν υπάρχει καταναγκασμός στην θρησκεία {لا إكراه في الدين/λα ικράχα φι' ντ-ντιν: Κοράνιο, κεφάλαιο (σούρα) δεύτερο, Αλ Μπάκαρα/Η Αγελάδα; στ. 256}. Ωστόσο, πολλοί μουσουλμάνοι και πολλοί νεοφώτστοι θεωρούν υποχρέωσή τους να παρουσιάζουν μακροσκελείς καταλόγους 'επιφανών' ανθρώπων που αλλαξοπίστησαν και δέχθηκαν την πίστη την οποία αποδέχθηκαν και οι ίδιοι. Αυτό είναι μία επιπλέον επιβεβαίωση του πρότερου ισχυρισμού μου ότι οι θρησκείες έχουν σήμερα καταντήσει ιδεολογίες. Και ναι! Βέβαια! Αντίθετα από τις θρησκείες, οι ιδεολογίες μπορούν και 'νικούν', επειδή οι οπαδοί της μιας καταφέρνουν να συγκεντρώσουν 57% στις εκλογές, ενώ οι τυχόν αντίπαλοι περιορίζονται στο 43%, ή και ακόμη παρακάτω. Αλλά αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με μία θρησκεία και με τις επιταγές του ψυχικού σύμπαντος.
Προσωπικά, βρίσκω αυτή την τάση ως μάλλον αστεία. Τι σημασία μπορεί να έχει το γεγονός ότι ο Γάλλος φιλόσοος Ροζέ Γκαρωντύ (1913-2012) αποδέχθηκε το Ισλάμ, όταν τόσο κορυφαίοι επιστήμονες, επικοί ποιητές, ή υπερβατικοί μύστες και συγγραφείς, όπως ο Αλ Μπαϊρούνι (973-1050), ο Φερντοουσί (940-1020), ή ο Μοχυιελντίν Ιμπν Άραμπι (1165-1240), ήταν μουσουλμάνοι; Είναι κωμικό να συγκρίνει κάποιος τέτοια μεγέθη. Η τάση αυτών των μουσουλμάνων να δίνουν σημασία στο ποιος δυτικός αποδέχθηκε το Ισλάμ είναι προϊόν έντονου εκδυτικισμού, ξενοδουλείας, δυτικολαγνείας, και ασυνείδητης αποδοχής του ψέμματος του τάχα 'δυτικού πολιτισμού' εκ μέρους επιφανειακά μόνον πιστών μουσουλμάνων των οποίων η θρησκεία είναι απλά ένα ιδεολόγημα, αντίθετο στον κομμμουνισμό, τον σοσιαλισμό, και τον νεοφιλελευθερισμό.
Επίλογος
Έγραψα αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις χάρη σε ένα πρόσφατο διάλογο που είχα πρόσφατα με ένα Έλληνα φίλο μουσουλμάνο, ο οποίος προ ετών αποδέχθηκε το Ισλάμ. Χάρη στην δυτική, αποικιοκρατική ψευτο-ιστορία, την οποία διδάσκονται όλοι οι μουσουλμάνοι, και εξαιτίας της ξενόδουλης-δυτικόδουλης φύσης των ισλαμιστών και των θρησκευτικών σχολών (μεντρεσά) τους, οι σημερινοί ιδιαίτερα αμόρφωτοι μουσουλμάνοι νομίζουν ότι το αρχικό Ισλάμ διέφερε από την τότε Χριστιανωσύνη, τόσο όσο σήμερα το ισλαμιστικό ιδεολόγημα διαφοροποιείται από το ευαγγελιστικό χριστιανο-σιωνιστικό αφήγημα. Αυτό είναι ολότελα λάθος, Πλέον, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Ισλάμ είχε τότε θεωρηθεί ως μία επιπλέον χριστιανική αίρεση αρχικά, ένα είδος ριζοσπαστικού νεστοριανισμού.
Στην συζήτησή μας, ετόνισα ότι, αν υπήρχε σήμερα Νεστοριανική Εκκλησία, μπορεί να μην είχα γίνει μουσουλμάνος αλλά νεστοριανός. Αυτό βεβαίως δήλωνε ότι και οι σημερινοί Νεστοριανοί Χριστιανοί είναι κίβδηλοι και συνεπώς ανύπαρκτοι (καθώς έχουν διαβρωθεί από Προστεστάντες και Καθολικούς), και η εγγύτητα του αρχικού, αυθεντικού Ισλάμ (όχι της σημερινής ισλαμιστικής ιδεολογίας) με τον τότε αληθινό Νεστοριανισμό ήταν εντυπωσιακή.
Γνωρίζοντας ελάχιστα το ο,τιδήποτε σχετικό με τον Νεστοριανισμό ως δόγμα, την Ιστορία του Νεστοριανισμού, και την Ιστορία των Πρώιμων και Μέσων Ισλαμικών χρόνων, ο νεοφώτιστος μουσουλμάνος φίλος μου με αφέλεια και απερισκεψία μου απάντησε ότι υπάρχουν και σήμερα Νεστοριανοί, όπως και ότι υπάχουν ακόμη και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι βέβαια ολότελα κωμικό διότι πρόκειται για μία σύγχρονη οργάνωση ολότελα μακράν του αυθεντικού κόσμου του 7ου-13ου αιώνα, από τον οποίο ο συνομιλητής μου ούτε καν υποψιάζεται πόσο απέχει, νομίζοντας ότι υπάρχουν τάχα σήμερα μουσουλμάνοι ή χριστιανοί.
Το πιο αστείο ήταν μάλιστα ότι με παρέπεμψε στο μπλογκ ενός άλλου Έλληνα μουσουλμάνου και στην εκεί ανάρτηση σχετικά με την προσχώρηση (πριν από ένα αιώνα) ενός Αραμαίου Νεστοριανού της Ουρουμίγιε (ΒΔ Ιράν), του Νταβίντ Κελντάνι, στο Ισλάμ. Καθώς έχω ζήσει στην Ουρουμίγιε και γνωρίζω Νεστοριανούς της Ουρουμίγιε του απάντησα και θα δημοσιεύσω αμέσως μετά, ξεχωριστά, την απάντησή μου (καθώς και το δημοσίευμα στο οποίο με παρέπεμψε), αλλά η πιο κωμική διάσταση του θέματος είναι η εξής:
Αντίθετα με τους ασήμαντους και ανίδεους μουσουλμάνους του 21ου αιώνα, οι οποίοι μέσα στην οικτρή κατρακύλα του Ισλάμ θεωρούν αναγκαίο να 'καυχηθούν' επειδή ο Νεστοριανός Αραμαίος Νταβίντ Κελντάνι έγινε μουσουλμάνος στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ουρουμίγιε, ο κορυφαίος αστρονόμος Νασρεντίν αλ Τούσι (1201-1274) δεν είχε καμμία ανάγκη ούτε να προσηλυτίσει στο Ισλάμ, ούτε να καυχηθεί ότι επέτυχε κάτι τέτοιο σχετικά με τον Αραμαίο Μονοφυσίτη Χριστιανό επιστήμονα συνεργάτη του στο αστεροσκοπείο της Μαραγέ, τον περίφημο Γρηγόριο Μπαρ Εβραίο (1226-1286), ο οποίος ήταν 'Μαφριάν Καθολικός' (Μονοφυσίτης ‘Αρχιεπίσκοπος’ του Ιράν). Σχετικά:
ttps://www.academia.edu/52098180/Ζιτζ_ε_Σουλτάνι_Αστρικοί_Πίνακες_Ουλούγ_Μπεκ_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_κι_η_διαφορά_Σιιτών_Σουνιτών_όπως_ψευδώς_παρουσιάζεται_από_τους_Δυτικούς_Οριενταλιστές
και
ttps://www.academia.edu/52276385/Μαραγέ_το_Αστεροσκοπείο_του_Χουλάγκου_Χαν_στο_Αζερμπαϊτζάν_ο_Αστρονόμος_Νασρεντίν_αλ_Τούσι_η_Πτώση_της_Βαγδάτης_και_το_Τέλος_των_Ασασίνων
και
ttps://www.academia.edu/51962673/Δημήτριος_Αλεξανδρίδης_Ένας_Σημαντικός_Ρωμιός_Μελετητής_του_Έργου_του_Ουλούγ_Μπεκ_Αστρονόμου_Σουλτάνου_του_Τουρκεστάν_Άγνωστος_στην_Ελλάδα_
και
ttps://www.academia.edu/51009792/Ουλούγ_Μπεκ_ο_Αστρονόμος_Σουλτάνος_του_Τουρκεστάν_ο_πιο_Πολυμαθής_Αυτοκράτορας_των_Τελευταίων_2500_Ετών_Εγγονός_του_Ταμερλάνου
Αυτή είναι όλη η ουσία σχετικά με το αληθινό Ισλάμ, το οποίο είναι άγνωστο στην παμψηφία σχεδόν των σημερινών μουσουλμάνων:
Α- είτε παράγεις επιστημονικό, ακαδημαϊκό, μορφωτικό, διανοητικό και πνευματικό έργο αναπτύσσοντας τις αυθεντικές ισλαμικές επιστήμες, οπότε και το Κοράνιο είναι ένα απειροελάχιστο τμήμα των γνώσεών σου, επειδή δεν σου χρειάζεται (δεδομενου ότι οι αρχές του διέπουν ήδη τις επιστήμες τις οποίες διαμορφώνεις χωρίς να δίνεις σημασία στις ψευτο-επιστήμες των άξεστων Δυτικών σατανιστών)
Β- είτε δεν παράγεις έργο, οπότε διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις άσκοπα και άχρηστα το Κοράνιο που δεν καταλαβαίνεις, το κάνεις επίκεντρο του κόσμου επειδή δεν θέλεις να μορφωθείς αλλά τεμπελιάζεις, και αποδέχεσαι σαν τυφλός και ηλίθιος άπιστος τις δυτικές ψευτο-επιστήμες, πετώντας έτσι τον εαυτό οσυ οριστικά εκτός Ισλάμ και βαθειά μέσα στην Κόλαση.
Η πρώτη περίπτωση συνέβαινε στην χρυσή περίοδο του ισλαμικού πολιτισμού και η δεύτερη περίπτωση συμβαίνει σήμερα.
Και τι επιβεβαιώνει το αληθές των λόγων μου καλλίτερα από το γεγονός ότι και οι δυτικοί χείριστοι εχθροί και άθλιοι δυσφημιστές του Ισλάμ και οι ηλίθιοι ψευτο-μουσουλμάνοι ισλαμιστές συμφωνούν ότι τάχα αρκούν το Κοράνιο και οι Χαντίθ για να 'μάθει' κάποιος το Ισλάμ;
Στην πραγματικότητα, χρειάζονται πάνω από χίλια (1000) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής για να αρχίσει κάποιος να μαθαίνει το πραγματικό, ιστορικό Ισλάμ (και όχι το σημερινό άθλιο ψευτο-ιδεολόγημα των φανατισμένων πααληρημάτων υπέρ του χετζάμπ και εναντίον του αλκοόλ).
Και, είτε γεννημένος μουσουλμάνος είτε νεοφώτιστος, πριν κάποιος μελετήσει εκατό (100) συγκεκριμένα έργα κορυφαίων μουσουλμάνων σοφών, ιστορικών, λογοτεχνών, επιστημόνων και μυστών των χρόνων της ισλαμικής ακμής, δεν πρέπει να διαβάσει το Κοράνιο διότι αναπόφευκτα θα το καταλάβει ιδιαίτερα εσφαλμένα.
Χωρίς έργα όπως η Ιστορία ή το Ταφσίρ του Ταμπαρί, δεν υπάρχει Κοράνιο για όλους τους μοσυουλμάνους σήμερα. Απλά, όσοι το διαβάζουν έτσι, δεν το καταλαβαίνουν. Και είναι φυσικό.
Ακριβώς όπως και για τον Χέοπα, χωρίς τα κατώτερα και μέσα στρώματα πέτρινων ογκολίθων, δεν θα είχε ποτέ τοποθετηθεί ο λίθος της κορυφής.
Russia, China, the Decayed Muslim World, and the Crumbling, Savage Western World - I
By Prof. Muhammad Shamsaddin Megalommatis
Table of Contents
Introduction
I. Fake states of fake Arabs and fake Muslims
II. Turkey and Iran: the two exceptions
III. Unsophisticated, gullible and ignorant sheikhs and theologians
IV. How Turkey's and Iran's paranoid Islamists are manipulated by Western colonials
V. Russia, China, and the Utilization of the Muslim World by the Western Colonials
VI. What Russia and China must do
Introduction
Fourteen years ago, on 4th December 2007, I published an article under title 'Russia, Islam, and the West', which -within few days- was officially (ИноСМИ / Inosmi) translated into Russian (' Россия, ислам и Запад'). I wanted to briefly elaborate on how things would develop and to also identify possible allies for Russia within the so-called 'Islamic World'.
As the translated version of the article was extensively reproduced, I noticed that it was also well understood. Example: the great portal Centrasia (www.centrasia.org), while republishing the Russian translation, added an over-title for the use of its readers to state the following: "Экспансия западного мира не столько решала проблемы, сколько распространяла их вширь" (The expansion of the Western world did not so much solve problems as spread them in breadth). Indeed, there could not be better summary of my article's contents. The over-title was indeed an excellent reflection of my original perception and ultimate conviction, namely that the West wanted to use the senseless Islamic World against Russia.
Here you have the links:
In that article's last part, I put a title that appeared very odd, even to several Egyptian and other African friends of mine (at the time, I was living in Cairo): "Islam is Turkey and Iran". In that part, I explained why only these two countries could possibly be Russia's allies against the Western colonial contamination that threatens the entire world. The reason for this statement is that only these two countries had maintained until that time a correct sense of historical-cultural identity and an imperial-level establishment and diplomacy. As a matter of fact, the rest of the so-called Islamic world is constituted by fake states-puppets of the colonial powers (from Morocco and Nigeria to Egypt, Pakistan and Indonesia); unfortunately, the uneducated, ignorant, and idiotic elites of these neo-colonial structures never realized what 'national integrity' means.
---------------------
Continue reading and download the article here:
Please pray for our brothers and sisters in California.
Our Heavenly Father,
May You send heavy rainclouds to California to pour out and extinguish the fires, and stop the winds.
May You save all the people, trees and animals in the area from danger and loss.
May God's mightiest angels protect every brother and sister in Christ from harm.
May You show Your unending love and mercy to those who love You and spare this city.
In Jesus' name we pray, Amen.
The Jesus/Judas Complex
The only Good Jews are the Jews who are self-sacrificing, who will go willingly to their deaths for the salvation of others. The Good Jew, who will willingly undergo torments unto death, is the only Good Jew.
The Good Jew will absolve their murderers. The Good Jew will 'turn the other cheek'. The Good Jew will write "I still believe that people are good at heart" when being persecuted. The Good Jew will lay down and die for the comfort and education of others.
But for all other Jews who fail to attain such lofty standards?
They are betrayers, corruptors, colonizers, genociders, child murderers, blood drinkers. Capitalists and communists. Sexually depraved and yet sexless, where even the Jewish men are emasculated. They are White, yet also still Other. They are rootless cosmopolitans, from nowhere, yet told to go back where they came from. Their mere presence is a taint, and yet they hide among the disciples of the Good Jew, waiting for their chance to betray and sell out.
The only Good Jew is a Dead Jew who goes willingly to die, on the cross of the Romans or from the knives and guns of terrorists. All other Jews, who refuse to lay down and die, who dare to say "Am Yisrael Chai", that the Children of Yisrael Live, are therefore innately evil and irredeemable, and must be shunned for daring to cling to life.
To children, the world and everything in it is new, something that gives rise to astonishment. It is not like that for adults. Most adults accept the world as a matter of course. This is precisely where philosophers are a notable exception. A philosopher never gets quite used to the world. To him or her, the world continues to seem a bit unreasonable- bewildering, even enigmatic. Philosophers and small children thus have an important faculty in common. The only thing we require to be good philosophers is the faculty of wonder.
Jostein Gaarder- Sophie’s World.